Beren, je kunt ze misschien maar beter niet tegenkomen in het wild. Maar eerlijk is eerlijk, als natuurfotograaf heb je ze toch graag voor de lens! Lange tijd heb ik zitten broeden op het idee om een reis te plannen, met als doel om deze fantastische dieren te fotograferen.
Als vervolg op mijn vorige blogpost, neem ik je nu mee naar Finland, het land van duizend meren.
Wie gaat zoeken naar mogelijkheden om deze giganten op een veilige manier te fotograferen in Europa komt al snel uit op Finland. Zeker het grensgebied met Rusland, diep in de Finse Taiga, lijkt het ideale gebied om beren voor de lens te kunnen krijgen.
Succes is uiteraard nooit gegarandeerd, en het zullen lange nachten worden. Toch, foto's van mede natuurfotografen te bekijken, ervaringen te lezen, en eindeloos op Google Maps te kijken (alsof je op die manier beren gaat vinden)... Ik kon het idee niet laten rusten.
Proberen dan maar? Ja! Samen met mijn vader, ook enthousiast natuurfotograaf, begon het plannen. Vliegen naar Helsinki, auto ophalen en verdeeld over twee dagen de afstand naar het einddoel afleggen. Voor deze week boekten wij overnachtingen en observatiehutten bij het Wild Brown Bear Center. Een oude grenspost met Rusland, diep in het bos. Deze oude grenspost is omgebouwd tot observatieplek voor onder andere wilde bruine beren.
Zoals ik al zei, het zullen lange nachten worden. Midden in de zomer gaat de zon hier namelijk nauwelijks onder. Positief, want dat betekent dat je tussen zonsondergang en zonsopkomst bijna non-stop kunt blijven fotograferen. Gemiddeld is het maar een uur of twee per nacht te donker om echt te kunnen fotograferen.
Aan het eind van de middag gaan we met al onze spullen richting de hut. Een tas vol koffie en snacks vol suiker gaat mee, want er staat ons een week lang nachtdiensten te wachten!
Nacht 1 - De boshut.
Deze nacht was eigenlijk niet gepland, maar omdat we eerder dan verwacht aankwamen op de locatie, besloten we deze nacht maar direct tot actie over te gaan. Snel wat eten, fotospullen klaarmaken, en het bos in!
We besluiten ons geluk te beproeven in een hut die verscholen staat in het bos. We hebben nog geen idee wat we kunnen verwachten, maar we gaan er voor.
Uren en uren zitten we te wachten. We maken geen geluid, slapen niet en wachten vol spanning af. Vooralsnog geen beer te zien, dus we vermaken ons maar een beetje met de vogels die voorbij komen. Ook geen straf, maar niet waar we voor kwamen.
En dan ineens... BEER!! Om 22.30u komt er ineens een beer voor de hut! Vol adrenaline schiet ik welgeteld vier foto's. Ééntje is er enigszins scherp, maar de omstandigheden waren allesbehalve ideaal. Maar serieus, een beer! Misschien zijn de resultaten niet perfect, maar die koffie is echt niet meer nodig! De uren die volgen blijven we alert, maar buiten een blaffende ree in de verte horen en zien we niets meer.
Nacht 2 - Beter uitzicht
Na het korte succesmomentje van de eerste nacht, staan we natuurlijk te popelen om onszelf weer een nacht op te sluiten in een houten hutje. Voor deze tweede poging kiezen we voor een hut met beter uitzicht. We kijken uit over een groot moeras-achtig veld met in het midden een klein meertje. Typisch Finland, dit uitzicht. En net als je denkt dat het niet mooier kan... Beer! Na nog geen drie uur in de hut komt er een gigantisch mannetje op ons af lopen!
Niet veel later, maar met de zon een stuk lager aan de horizon, begint het plaatje compleet te worden. Het licht wordt sfeervol, het meertje vlak voor ons begint te dampen, en er mist maar één ding... Nee, er mist niets! Wanneer er een vrouwtjesbeer in alle rust uit het bos komt stappen kan ons geluk niet op. Wát een plaatje!
Op haar gemak loopt ze langs het meer, wat ons zelfs de kans geeft om van lens te wisselen. Waarom de 70-200mm één van mijn favoriete lenzen is? Check!
En dan... vlak voor we de hut uit gaan, het licht te hard is, en ik bijna in slaap viel. Uit het niets VEELVRAAT! Nooit heb ik iemand zo hard horen fluisteren, en wat ben ik blij dat de spullen nog niet ingepakt waren. 'Helaas' zat op dit moment de 400mm f/2.8 op mijn camera, waardoor ik de veelvraat niet mooi geframed kreeg. Toch, de ervaring en deze twee foto's zullen mij nog lang bij blijven.
Dag 3 - Het middelpunt
Je zult begrijpen dat het na een ervaring als op dag twee geen straf is om wederom een nacht in een klein hutje door te brengen. De hut die we kiezen voor deze nacht is het absolute middelpunt van het gebied. Een groot voordeel, want aan iedere kant van de hut zijn openingen om door te fotograferen. Zo hebben we voor de hut een klein watertje, zicht op een stuk bos, zicht op een groot meer en aan de andere kant zicht over een groot open veld.
Na een 'rustige' start met een vrouwtje en een mannetjes beer aan het begin van de avond blijft het even stil. Maar rond een uur of 20:00 komt daar verandering in. Een gigantisch mannetje komt uit het bos, en laat even zien wie de dienst uitmaakt in het gebied!
Met mijn 70-200mm kon ik mooi een stukje uitzoomen om iets meer omgeving in de foto te betrekken. Dit zorgde er voor dat de bladeren tussen mij en de beer een mooie zacht omlijsting worden. Genieten!
Toch was ik blij dat ik vrij snel daarna wisselde naar de 400mm f/2.8.
Dat ik met zoveel adrenaline nog scherpe foto's kon maken is een klein wonder. Wat een gigant!
Het moment dat de beer op zijn achterpoten staat en récht in de camera kijkt... Kippenvel!
Met de zon die langzaam weer boven de horizon komt ontstaat er een magische sfeer in het landschap. Het tegenlicht, de mist boven de meertjes, en... Beren! Het plaatje is helemaal compleet op het moment dat er in alle stilte een beer uit het bos komt. In de verte zien we het silhouet langzaam dichterbij komen. Wat een afsluiting van deze bizar mooie avond!
Dag 4 & 5 - De laatste
Helaas komt ook aan dit avontuur een eind. Met nog twee dagen te gaan begint de terugreis al dichtbij te komen. Toch zijn er deze twee dagen nog genoeg momenten om dat nog even te vergeten. We krijgen de beren af in toe in prachtig tegenlicht voor de lens. Ook heeft de laatste hut een speciale opening om met een laag standpunt te fotograferen. Als er de laatste nacht, op het moment met het minste licht een beer op korte afstand staat, dan pak je natuurlijk je groothoeklens!
Ik hoop dat jullie op deze manier een beetje hebben kunnen meegenieten van ons avontuur midden in de Finse taiga. Wát een heerlijk gebied. De vraag is dan ook niet òf we terug gaan, maar wanneer.
Voor meer beelden, check de rubriek: WILDIFE
Voor meer blogs: KLIK
Voor de vorige terugblik, over wilde rendieren en muskusossen: KLIK
Comments